وزارت اطلاعات و فرهنگ درخبرنامه اى، بر ايجاد نمايندگى افغانستان در يونسکو تاکيد نموده و مى گويد که “مثنوى معنوى”، ميراث فرهنگى افغانستان است و هيچ کس حق ندارد اين شهکار عظيم را به خود منسوب سازد.
درخبرنامه آمده است: “درحال حاضر اگر ترکيه که مولانا همه دوران عارفانه و منوريت خود را درآنجا سپرى کرده است، ادعاى فرهنگى اين ميراث را مى کند، با آن حساب خواهيم کرد؛ اما اينکه ايران هم دراين دعوا شامل مى شود، اين سخن هرگز قابل قبول نيست، و مولانا با ايران رابطه ندارد.”
بر اساس این خبرنامه، مولانا از همين شهر با پدرش مولانا محمد بن حسين خطيبى که به بهاءالدين مشهور بود و سر سازش با رژيم استبدادى علاءالدين محمد خوارزمشاه نداشت، از بلخ به فارس و ازآنجا به شهرقونيۀ ترکيه هجرت کرد.
منبع می افزاید، مولانا بخش اعظم زندگى اش را در قونيه سپرى کرد و تا پايان عمر درهمين شهر مصروف تدريس، نگارش و با طريقۀ تصوف اختصاصى خودش که به مولويه شهرت داشت، به رهنمايى و هدايت مردم مشغول بود.
گفته می شود، طى چند روز گذشته در محفل هاى خصوصى ميان مطبوعات، منورين و اديبان، پيرامون ادعاى ترکيه و ايران در مورد مثنوى مولانا جلال الدين بلخى يا مولاناى روم، و منسوب کردن اين شهکار بزرگ به کشورهاى يادشده، بحث صورت مى گيرد.
اين درحاليست که در سال ٦٠٤ هجرى قمرى مصادف با ١٢٠٧ ميلادى و يا سال هاى نزديک آن، در مورد تولد مولانا جلال الدين دربلخ، هيچ کتاب و يا مورخ اظهار اختلاف نکرده است.
وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان، ادعاى ايران درمورد مثنوى معنوى را تجاوز آشکار بر حريم فرهنگى افغانستان مى پندارد و کسانيکه اين اقدام ايران را رنگ ديگر مى دهند، آنها موقف ايرانى دارند.
در منبع آمده است: “ما با ايران صرف روابط همسايگى داريم و اميدواريم که به حسن همجوارى که به نفع مردم هردو کشور است، ادامه دهيم.”
لازم به ذکر است، درخبرنامه خواسته شده است که نمايندگى افغانستان براى يونسکو در چوکات وزارت اطلاعات و فرهنگ ايجاد شود.